Wieś Binczarowa została założona przez króla Kazimierza Wielkiego w 1365 r. W XIV w. nazywała się Binczareban. Różne na temat nazwy miejscowości krążą legendy. Dawni, tutejsi mieszkańcy opowiadali, że kiedyś przechodziła tędy „carewa” imieniem „Bili”, stąd nazwa wsi Bili-carewa. Inna legenda mówi o pewnej uroczej Cygance imieniem „Rewa” z rodu „Bincza”, którą miał poznać w tych stronach król Kazimierz Wielki i dla której to wybudował „folwark” w lasach góry Jawor.
W XVI w. Binczarowa była dużą i zamożną wioską rządzoną przez Iwana Trochanowicza, bojara cara Iwana Groźnego, który wypędzony z kraju za spisek przeciwko niemu, osiada w Binczarowej.
W 1820 r. bankier niemiecki Hosch wykupuje od rządu austriackiego byłe dobra królewskie Binczarowej i zarządza nimi. W 1886 r. umiera ostatni z Hosch’ów-Ferdynand, a jego rodzina sprzedaje majątek wsi gminie.
Parafia greckokatolicka istniała już w roku 1581. Duże zasługi dla wsi położył ostatni pop, ks. Teofil Kaczmarczyk, którego zwłoki spoczywają w grobowcu przy kościele. On to wybudował w 1913 r. plebanię pod lasem.
Pierwsza wzmianka o szkole w Binczarowej pochodzi z 1886 roku. Ks. Teofil Kaczmarczyk zakupił plac pod budowę szkoły. Pierwszym nauczycielem był niejaki Tomasz Okoński (katolik). Językiem nauczania był ukraiński, a na drugim roku także język polski.
W grudniu 1914 r. na terenie Binczarowej rozegrała się krwawa bitwa po której pozostał cmentarz wojskowy przechowujący zwłoki 120 Moskali, Austriaków i Węgrów.
Pierwszymi mieszkańcami byli Łemkowie. Znaczna część z nich (50 na 130 rodzin) wyjechała dobrowolnie na Ukrainę po wojnie w 1945 roku. Pozostali Rusini zostali wysiedleni w roku 1947 przez władze powojennej Polski, za współpracę z bandami ukraińskimi (Akcja Wisła). W miejsce wysiedlonych Łemków na tereny Binczarowej przybyli mieszkańcy z Kąclowej, Ptaszkowej i Dąbrowy Tarnowskiej.
Dzisiejszy kościół pw. św. Stanisława BM., dawna cerkiew greckokatolicka pod wezwaniem św. Demetriusza, zbudowany został w 1760 roku. Przebudowany w 1797 i 1879 roku. Styl budownictwa cerkiewnego, zachodnio-łemkowskiego. Dwa ołtarze boczne i dawny ikonostas, późnobarokowe, z drugiej połowy XVIII wieku.
Polichromia wewnętrzna, częściowo figuralna, z roku 1966-68 została wykonana przez ks. Adama Gąsiorka SCJ, częściowo wg projektu Czesława Lenczowskiego.
Dekretem z dnia 29 grudnia 1951 r. Ks. Bp Jan Stepa, Biskup Tarnowski zniósł parafię greckokatolicką, równocześnie erygując parafię rzymskokatolicką pw. św. Stanisława BM. Nowi mieszkańcy byli rzymskokatolikami
Księża Sercanie prowadzą duszpasterstwo od roku 1946 aż po dzień dzisiejszy.
Input your search keywords and press Enter.