Ostatnią konserwację ikonostasu przeprowadził w 2002 roku p. mgr Stanisław Stawowiak z Nowego Sącza. Podczas prac konserwatorskich okazało się, że przeprowadzony w latach 60-tych przez ks. Adama Gąsiorka SCJ remont ikonostasu był znacznie większy niż sądzono. Ówczesne ikony zestawiono w trzy górne kondygnacje na ścianie ołtarzowej prezbiterium, redagując tematykę ikon według wzorów łacińskich.
W miejsce ikony przedstawiającej Ostatnią wieczerzę, wstawiono kopię obrazu Matki Bożej Różańcowej. Nadto zrezygnowano z ikon namiestnych oraz carskich i diakońskich wrót.
Podczas prac konserwatorskich odsłonięto pierwotne XVIII-wieczne wyobrażenia ikonograficzne wykonane w technice tempery. Ikonostas w całości powrócił na ścianę prezbiterium, nie pełniąc funkcji świątynnej zasłony pomiędzy częścią ołtarzową a wnętrzem kościoła. Natomiast zdobiące dotychczas malowidło, Ostatnia Wieczerza, wykonane przez ks. Adama Gąsiorka SCJ, po odnowieniu zostało umieszczone na suficie babińca. Po renowacji ikonostasu zostały wyeksponowane wszystkie jego zachowane elementy.
Ikonostas porusza tematy Historii Zbawienia, każda grupa ikon zawiera określoną tematykę. Rząd prazdników poświęcony jest tematyce maryjno-chrystologicznej zawierającej sceny: Narodzenia Chrystusa, Chrztu, Zmartwychwstania, Zwiastowania, Przemienienia i Zaśnięcia Matki Bożej.
Środkową część stanowi w całości zachowany rząd Deesis, stanowiący ideowe centrum ikonostasu. Ikony prezentują Apostołów zestawionych parami, zmierzających jako orędownicy ludzkości z błagalną modlitwą ku Chrystusowi, ukazanemu jako Kapłan – Król. Jezusowi towarzyszą wstawiający się za grzesznikami Matka Boża i św. Jan Chrzciciel. Związek z Rzymem, na tej najważniejszej ikonie, podkreślają łacińskie napisy pod ukazaną nietypowo dla greckokatolickich ikon, Matką Bożą z półksiężycem oplecionym przez węża, u stóp Maryi widnieje napis REFUGIUM PEKATORUM.
Natomiast po przeciwnej stronie ikony, przy Baranku znajdującym się obok św. Jana Chrzciciela, ECCE AGNUS DEI. Najwyższą kondygnację stanowi rząd proroków i patriarchów rozdzielonych po środku krucyfiksem. Ikony rzędu prazdników rozdzielają złoto-srebrne kolumienki ozdobione wicią roślinną z winogronami.
W środkowym rzędzie – Deesis, kolumny są spiralne o podobnej kolorystyce. Boki ikonostasu oraz najwyższe piętro ikon oplata wić akantowa, tworząc rodzaj uszów. Pierwotne XVIII wieczne temperowe malowidła zdobiące cerkiew św. Demetriusza zachowały się jedynie na ścianie wschodniej prezbiterium, na której obecnie umieszczony jest ikonostas.
Input your search keywords and press Enter.